A PINTURA ROMANA

A pintura de Roma verase principalmente influída por outras dúas correntes: a etrusca e a grega. Terá unha finalidade práctica xa que se lle daba moita máis importancia aos espazos interiores e así, servía como elemento de decoración tanto de vilas como de domus (tipos de casa romanas).As principais xeitos artísticas nas que se fai patente a escultura serán o mosaico e o fresco. O mosaico aparece por primeira vez no século IV a.C e ten o seu precedente na pintura Helenística. Podía ser de dous tipos: de "cantos" (feito con pedras naturais) ou de "teselas" (pezas de cores talladas). E por outra beira o fresco, mediante o cal representábanse escenas rituais, historias mitolóxicas, bodegones, paisaxes...Era a pintura mural sen aglutinante na que se empregaban só pigmentos a diferenza de outras como o "tempero" ou a "encáustica". Así os romanos dotan ás súas obras de gran realismo aportando a perspectiva aérea de carácter intuitivo xa que se baseaban na observación e non na experimentación. Para lograr este efecto centraranse en estratexias pictóricas como a cor (primeiros termos máis escuras) ou o detalle (para resaltar a importancia de certos personaxes).

Os principais monumentos de pintura Greco-romana que hoxe existen extraéronse das ruínas de Pompeya, Herculano, Stabia, o Palatino de Roma e as Necrópoles do-Fayun en Exipto; ademais dos mosaicos descubertos en numerosas cidades que foron romanas.

Romanizada a pintura grega, tomou un carácter propio, segundo pode verse nas decoracións murais de Pompeya que constitúen o chamado "Estilo Pompeyano". Distínguese esta pola delicadeza, graza e fantasía do debuxo, sobre todo en vexetais estilizados, pola viveza do colorido,polo realismo e a voluptuosidad nas figuras e por certo contraste de cores e loces que aproxima o estilo ao da escola impresionista moderna. Todo iso, aínda que non sae do xénero decorativo, reflicte o espírito dunha sociedade bulliciosa, elegante, frívola e voluptuosa.Isto permite a trazos xerais cualificar a pintura romana en distintos estilos que son os seguintes:

-De incrustacións (II-I a.C): Imita a decoración de mármores,a imitación plástica céntrase en recrear un zócolo, unha zona media e por último unha cornixa.

-Arquitectónico (I a.C): Imita revestimentos e representa tanto espazos arquitectónicos comocolumnas, teitos abovedádevos...Produce unha sensación de engano, de gran profundidade.

-Ornamental (I-I d.C): É unha mestura dos dous estilos anteriores, imitando tanto espazos arquitectónicos comodiversos materiais. É polo tanto máis imaginativo e menos real. Caracterízase polo usode moitos e moi variados elementos ornamentais. Así, as edificacións non son reais.

-Ilusionista (finais I a.C - I d.C): En Roma coincidirá coa época de Nerón e tamén se verá influído polos estilosanteriores. É un estilo máis confuso ca se centra en escenas mitolóxicas e narracións históricas. Ten un gran recarga decorativo baseado en cortinajes outelóns que achégannos á escena e transmítennos teatralidade. Desenvólvese o paisaxe como preocupación fundamental e salientan como lugares principais a "DomusAurea" de Nerón e "A casa dos Vetii" en Pompeya.

Outro tema importante é tamén a melanografía que consiste na representación de personaxes importantes.É así un estilo de gran calidade pictórica que constitúe a evolución última do retrato. Con respecto a isto salienta "A vila dos misterios" en Pompeya.

Na pintura romana vai a influír decisivamente a arte grego, xa que a partir da época de César chegaron pinturas gregas que arrincaban das paredes e levábanse a Roma. Esta é unha das razóns polas que apenas se conservan pinturas murais gregas. Á igual que outras artes,a pintura en Roma tiña finalidade práctica: decorar as casas e palacios. A condición social do pintor era a dun artesán aínda que os que pintaban sobre táboa tiñan maior prestixio.Na decadencia de Roma acaecida no século I d.C comézase a traballar co "claro-escuro" e se vai perdendo o debuxo, a pintura se limirta soamente a grandes masas pictóricas.

Posteriormente no século II d.C difundiranse os mosaicos e os revestimentos en mármore; e xa na época de Adriano tendràn lugar os "estucados" e representacións máis xeométricas. Darase tamén unha pintura de cabalete inspirada no "Fayum" (retratos funerarios en tela ou madeira realizados coa técnica da encáustica) e pequenos frescos sobre madeira que representaban tamén bodegones, animais ou retratos.Con respecto aos frescos salientan os seguintes:

-Fresco "Quirón e Aquiles": Na mitoloxía grega Quirón (o menor dos fillos de Crono) é un centauro intelixente, sabio e de bo carácter, a diferenza da maioría dos da súa clase. Quirón vivía nunha cova do monte Pelión, en Tesalia e foi un gran educador en música, arte, caza, moral, medicina e cirurxía; e titor dos heroes Aquiles,Asclepio, Teseo, Jasón, Aristeo e Acteón.Quirón morreu tras unha loita entre Heracles e os centauros, cando o heroe lle disparou accidentalmente unha frecha envelenada con sangue da Hidra. Quirón era inmortal, pero o frechazo produciulle unha ferida dolorosa e incurable,razón pola cal cedeu a súa inmortalidade a Prometeo e foi ascendido ao firmamento en forma da constelación de Sagitario (ou segundo outros na de Centaurus).

-Fresco "Hércules e o león de Nemea": Fai máis de dous mil anos, os gregos creían que o divos Zeus colocou a figuradun xigante no ceo xunto ao resto das estrelas. Este león vivía na cidade de Nemea. As persoas que vivíannesa rexión estaban aterradas por este animal. Varias veces trataron de destruír á besta. Heracles, o heroe grego máis famoso, foi ordenado polo rei Euristeo a matar ao león de Nemea. Heracles era un home incriblementeforte chamado Hércules polos romanos. Cando Heracles chegou á cova onde vivía a besta, se dió conta de queas súas armas eran inútiles contra o león. Heracles matou ao león estrangulándoo coas súas propias mans. Estando mortaa besta, Heracles utilizou a súa pel e o seu corpo como abrigo e casco.

SONIA 2º BAC